Περίληψη / Summary
Η Φιλιππούπολη (σημερινό Plovdiv της Βουλγαρίας) κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα σημαδεύτηκε από διάφορες εντάσεις μεταξύ των Βουλγάρων και των Ελλήνων κατοίκων της. Αν και αποτελούσε μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, μετά την ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας (1870), χωρίς την ευλογία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η Φιλιππούπολη γίνεται έδρα δύο μητροπολιτών, του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Βουλγαρικής Εξαρχίας. Η Φιλιππούπολη υπήρξε επίσης πρωτεύουσα της ιδρυθείσας το 1878 Ανατολικής Ρωμυλίας, αυτόνομης περιοχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία λίγο αργότερα προσαρτήθηκε στο Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας (1885). Κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στη Φιλιππούπολη ανεγέρθηκαν οκτώ εκκλησίες, και λόγω της ρωσικής προπαγάνδας του πανσλαβισμού και της βουλγαρικής εθνικής αναγέννησης, οι περισσότερες από αυτές ήταν αφιερωμένες σε Ρώσους ή Βούλγαρους αγίους. Κατά την περίοδο αυτή στη Φιλιππούπολη δεν υπήρχε τοπική καλλιτεχνική σχολή, οπότε για τη διακόσμησή τους οι καλλιτέχνες έπρεπε να έρθουν από άλλα μέρη. Δεκατέσσερις από αυτούς είναι γνωστοί ονομαστικά (Νικόλαος Αδριανουπολίτης, Δημήτριος, Φίλιππος Αδριανουπολίτης, Στέφανος Αδριανουπολίτης, Φιλόθεος Μαδυτινός, οι αδελφοί Stanislav Dospevski και Nikola Dospevski, Stefan Andonov, Atanas Gjudženov, A. Καλούμενος, Διογένης Παρατζηκιώτης, Αντώνιος Λαζάρου Αγιογράφου και οι αδελφοί Georgi Dančov Zografina και Nikola Dančov). Κατά την πέμπτη, έκτη και αρχές της έβδομης δεκαετίας του 19ου αιώνα οι καλλιτέχνες ήταν κυρίως ελληνικής καταγωγής από τη Θράκη, οι οποίοι φιλοτέχνησαν μόνο θρησκευτικής θεματολογίας έργα, ενώ αντίθετα, κατά την έβδομη, όγδοη και ένατη δεκαετία του αιώνα οι καλλιτέχνες ήταν κυρίως βουλγαρικής καταγωγής, οι οποίοι φιλοτέχνησαν εκκλησιαστική τέχνη και προσωπογραφίες.
[The artists of the second half of the 19th century in Philippoupolis (Plovdiv)]
Philippoupolis (today Plovdiv) during the second half of the 19th century was marked by different tensions between its Bulgarian and Greek inhabitants. A Metropolis of the Ecumenical Patriarchate of Constantinople, after the foundation of the Bulgarian Exarchate (1870), without the blessing of the Ecumenical Patriarchate, Philippoupolis becomes a settle of two Metropolitans, of the Ecumenical Patriarchate and of the Bulgarian Exarchate. Philippoupolis was also a capital of the founded in 1878 Eastern Rumelia, an autonomous territory of the Ottoman Empire, which soon afterwards was annexed in the Principality of Bulgaria (1885). During the second half of the 19th century in Philippoupolis were erected eight churches, and because of the Russian propaganda of Pan-Slavism and the Bulgarian National Revival, most of them were devoted to Russian or Bulgarian saints. During this period in Philippoupolis there wasn’t a local artistic school, so for their decoration the artists had to come from other parts and there are fourteen of them known by name (Nikolaos Adrianoupolitis, Dimitrios, Philippos Adrianoupolitis, Stefanos Adrianoupolitis, Philotheos Madytinos, the brothers Stanislav Dospevski and Nikola Dospevski, Stefan Andonov, Atanas Gjudženov, A. Kaloumenos, Diogenes Pazartzikiolis, Antonios Lazarou Agiografou and the brothers Georgi Dančov Zografina and Nikola Dančov). During the fifth, sixth and beginning of seventh decade of the 19th century the artists were mainly of Greek origin from Thrace, who worked only religious paintings, and on contrary, during the seventh, eighth and ninth decade of the century the artists were mainly of Bulgarian origin, who worked ecclesiastical art and portraits.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου