Η μονή βρίσκεται στους βόρειους πρόποδες του υψώματος Chernatitsa της Δυτικής Ροδόπης, ένα χιλιόμετρο νοτιοανατολικά του χωριού Belashtitsa και 12 χιλιόμετρα νότια της Φιλιππουπόλεως. Τον 18ο αιώνα αποτελούσε σφριγηλό ελληνικό πνευματικό κέντρο. Πυρπολήθηκε από τους Τούρκους κατά την υποχώρησή τους στο τέλος του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1878. Στη συνέχεια αναστηλώθηκε και παρέμεινε ελληνική μονή μέχρι το 1906, ηγουμενεύοντος του ιερομ. Νικοδήμου. Σήμερα λειτουργεί κανονικά ως γυναικεία μονή. Η εκκλησία κτίσθηκε το 1838. Πρόκειται για μονόχωρο ξυλόστεγο ναό με διπλό νάρθηκα αλλά χωρίς τρούλλο και τοιχογραφίες. Στο προστώο του εξωνάρθηκα βρίσκεται το αγίασμα, και στην αυλή υπάρχει ωραία κρήνη που κατασκευάσθηκε το 1831. Κοντά στο μοναστήρι, στο χωριό Belashtitsa φύεται ο μεγαλύτερος πλάτανος στη Βουλγαρία με περίμετρο κορμού 13,7 μ.
Πηγή
Βιβλιογραφία:
Σ.τ.Ε.
Ιδρύθηκε το 1020 και κτήτοράς της θεωρείται ο Βυζαντινός στρατηγός Νικηφόρος Ξιφίας. Το 1014, κατά τη μάχη του Κλειδίου, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αιχμαλωσία των στρατιωτών του Σαμουήλ. Ο ίδιος ο Νικηφόρος εμφανίστηκε στα νώτα του στρατού του Σαμουήλ και έτσι βοήθησε στη νίκη του αυτοκράτορα Βασιλείου Β' επί των Βουλγάρων. Το 1018, ο Νικηφόρος διορίστηκε από τον ίδιο τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β' κυβερνήτης της τότε περιοχής της Φιλιππούπολης, της οποίας η έδρα βρισκόταν στην πόλη της Φιλιππούπολης. Τα χωράφια της Φιλιππούπολης ήταν τότε πολύ πλούσια και εύφορα. Χρειαζόταν εργασία για την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή υλικών αγαθών. Ο κυβερνήτης ζήτησε από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα να του στείλει 15.000 στρατιώτες του Σαμουήλ. Όταν του έστειλε τους αιχμαλώτους Βουλγάρους, ο Νικηφόρος ίδρυσε ένα χωριό, το οποίο αρχικά ονομαζόταν Μπελάσιτσα και στη συνέχεια - Μπελάστιτσα. Ο κυβερνήτης έχτισε ένα μεγάλο παλάτι για τον εαυτό του - ένα φρούριο, το οποίο υπήρχε μέχρι το 1650. Ερείπια του μπορούν να παρατηρηθούν μέχρι σήμερα στα νότια του χωριού.
 |
| Το καθολικό της μονής Αγίου Γεωργίου. Ο εξωνάρθηκας |
 |
| Το καθολικό της μονής Αγίου Γεωργίου. Ανατολική άποψη |
 |
| Κτητορική επιγραφή του μητροπολίτη Νικηφόρου (1 Οκτωβρίου 1838) |
 |
| Κρήνη στην αυλή. Διακρίνονται δύο επιγραφές: Η κτητορική (11 στίχων) και μία υπερκείμενη, πλέον εξίτηλη. |
 |
| Κτητορική επιγραφή ηγουμένου, ιερομ. Ανθίμου του Μολδαβού, επί της κρήνης της αυλής (25 Σεπτεμβρίου 1831) |
 |
| Η δεύτερη επιγραφή, υπερκείμενη της κτητορικής· σε μεγάλο βαθμό εξίτητλη. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου