Στην πρώιμη βυζαντινή περίοδο (4ος - 5ος αιώνας), το Καμπίλε ήταν ένα σημαντικό θρησκευτικό κέντρο. Αξιοσημείωτη είναι η βασιλική που κτίστηκε το 340, η οποία όμως καταστράφηκε το 377-378, ανακατασκευάστηκε και επεκτάθηκε στις αρχές του 5ου αιώνα και έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη στη Θράκη, με ψηφιδωτά δάπεδα, μέχρι την καταστροφή της το 587. Ανακατασκευάστηκε εν μέρει ξανά, μέχρι την εγκατάλειψή της στις αρχές του 7ου αιώνα.
Κατά την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου (4ος αιώνας) ιδρύθηκε επίσης στην περιοχή μία μεγάλη μονή. Κατά την παράδοση υπάρχει πηγή κοντά στη μονή από όπου η αγία Ελένη
έστειλε ανθρώπους να φέρουν από το Αγίασμά της. Η μονή υπήρχε μέχρι την πτώση της Βουλγαρίας στους Τούρκους ως γυναικείο μοναστήρι. Επίσης, από τη μονή πέρασε ο άγιος Ευθύμιος καθ' οδόν προς την εξορία του στη Μονή Μπάτσκοβο.Αργότερα, αναζητώντας εδώ οι Τούρκοι θησαυρούς και, επειδή δεν βρήκαν τίποτα, έκαψαν τη μονή και έθαψαν την πηγή.
Το 1898, ο Στόγιαν Γκάνεφ από το χωριό Ίζβορ (σήμερα το χωριό Καμπίλε) είδε σε όνειρο μία γυναίκα, η οποία του υπεδείκνυε τη θέση του αγιάσματος. Άρχισε να σκάβει και το νερό ξεχύθηκε. Έκτοτε συνέβησαν πολλά θαύματα από το αγίασμα αυτό. Ο Γκάνεφ φρόντισε την πηγή για αρκετά χρόνια, αλλά οι διαμάχες με τους γείτονες τον ανάγκασαν να τη θάψει για να την προστατεύσει από καταπατήσεις. Έτσι, η πηγή ξεχάστηκε ξανά.
Το 1918, μια γυναίκα από το Σλίβεν είδε παρόμοιο όνειρο και ανακάλυψε εκ νέου το αγίασμα. Έτσι οι κάτοικοι του κοντινού χωριού έχτισαν ένα μικρό παρεκκλήσι γύρω του. Η κατασκευή της σημερινής ξεκίνησε το 1919 και συνεχίστηκε μέχρι το 1944. Σήμερα φροντίζεται από αρκετές μοναχές, με τη ηγουμένη Μινοδώρα να το διαχειρίζεται από το 1995.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου