Περίληψη / Summary
Λιακόπουλος Γεώργιος, Η Οθωμανική κατάκτηση της Θράκης: Όψεις Ιστορικής Γεωγραφίας.
Στη διατριβή μου εξετάζω τη Θράκη ως γεωγραφική ενότητα κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κατάκτησης τον 14ο αιώνα. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι βυζαντινές και οθωμανικές πηγές που χρησιμοποιήθηκαν.
Η ζωή και το έργο των χρονογράφων αναλύονται στο βαθμό που μας βοηθούν να κατανοήσουμε την ιδεολογία και τη νοοτροπία τους, ενώ το επίκεντρο είναι οι σύγχρονες πηγές του 14ου αιώνα.
Το δεύτερο κεφάλαιο ασχολείται με τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Βυζαντινών και Τούρκων τον 14ο αιώνα, πριν και μετά την εγκατάσταση των Τούρκων στη Θράκη. Αυτό παρέχει στον αναγνώστη τη βάση για να κατανοήσει την πολιτική κατάσταση που διευκόλυνε την τουρκική επέκταση στη Θράκη.
Το κεντρικό μέρος της διατριβής μου είναι μια τοπογραφική ανάλυση της Θράκης κατά τη διάρκεια της οθωμανικής επέκτασης. Έχει γίνει μια προσπάθεια να ερευνηθεί η ετυμολογία των θρακικών τοπωνυμίων και στη συνέχεια να εντοπιστούν σε χάρτη, αναφέροντας τα βυζαντινά και σύγχρονα τουρκικά, ελληνικά ή βουλγαρικά αντίστοιχά τους, όπου είναι δυνατόν. Αυτό απεικονίζει τις διαδρομές που ακολούθησαν οι Οθωμανοί κατά την κατάκτηση της Θράκης.
Μια χαρτογραφική απεικόνιση της Θράκης του 14ου αιώνα συνοδεύει τη διατριβή μου.
Ο 14ος αιώνας ήταν υψίστης σημασίας τόσο για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία όσο και για το Οθωμανικό Εμιράτο. Στη βυζαντινή ιστορία σηματοδοτεί το τέλος μιας μεγάλης μεσαιωνικής αυτοκρατορίας, ειδικά σε σχέση με την διοικητική και οικονομική παρακμή της. Για την οθωμανική ιστορία, σηματοδοτεί τη μετάβαση ενός συνοριακού beglik σε μια αυτοκρατορία που κυριαρχούσε στον κόσμο. Η Θράκη ήταν το πρώτο ευρωπαϊκό έδαφος των Οθωμανών και λειτούργησε ως εφαλτήριο για τις εκστρατείες τους στα Βαλκάνια. Η πνευματική επικοινωνία μεταξύ της ελληνικής ορθόδοξης και της τουρκο-ισλαμικής πολιτικής ιδεολογίας γέννησε τον διάδοχο του βυζαντινού κράτους.
In my dissertation Thrace is examined as a geographical unity during the Ottoman conquest in the fourteenth century. In the first chapter the Byzantine and Ottoman sources used are presented. The life and works of the chronographers are discussed to the extent that they assist us in comprehending their ideology and mentality, while the focus is on the contemporary sources of the fourteenth century. The second chapter treats with the diplomatic relations between the Byzantines and the Turks in the fourteenth century before and after the Turkish settlement in Thrace. This provides the reader the base to figure the political situation, which facilitated the Turkish expansion in Thrace. The central part of my dissertation is a topographic analysis of Thrace during the Ottoman expansion. An attempt has been made to research the etymology of the Thracian toponyms and then to locate them on a map, mentioning their Byzantine and modern Turkish, Greek or Bulgarian equivalents, if possible. This visualizes the routes that the Ottomans followed when conquering Thrace. A map of fourteenth-century Thrace accompanies my dissertation. The fourteenth century was of paramount importance for both the Byzantine Empire and the Ottoman Emirate. In Byzantine history it marks the end of a great medieval empire, especially relating to its administrative and economic decadence. For Ottoman history, it punctuates the transition of a frontier beglik into a world-dominant empire. Thrace was the first European territory of the Ottomans and functioned as the vaulting horse of their expeditions in the Balkans. The intellectual intercourse of Greek-Orthodox and Turco-Islamic political ideology gave birth to the heir of the Byzantine State.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου