Η επαρχία Βιζύης και Μηδείας ξεκινάει από τον ηπειρωτικό χώρο της Ανατολικής Θράκης, βορειοδυτικά της Κωνσταντινουπόλεως, που απολήγει στις ακτές της Μαύρης θάλασσας, όπου βρίσκεται και η Μήδεια.
Η Βιζύη διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά την εποχή της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, χάρη στα σημαντικά της οχυρωματικά έργα, που αποτελούσαν ασπίδα για την Βασιλεύουσα. Η Βιζύη λίγο προ του 1922 είχε 3.000 Έλληνες κατοίκους, με δύο σχολεία (αστικό και παρθεναγωγείο).
Ο Χριστιανισμός διαδόθηκε σχετικά νωρίς, ενώ από τα μέσα του 14ου αιώνα η Βιζύη αποτελεί μητρόπολη. Προ του 1682 συνενώθηκε με τη Μήδεια και αποτέλεσε μια ενιαία μητρόπολη. Η μητρόπολη συνόρευε βόρεια με την επαρχία Σωζοαγαθουπόλεως, δυτικά με τις Σαράντα Εκκλησιές, νότια με την μητρόπολη Ηρακλείας και ανατολικά με τον Εύξεινο Πόντο.
Στις αρχές του αιώνα μας το δυναμικό της αποτελούσαν εικοσιπέντε ναοί, με σαράντα τρεις ιερείς, και τριάντα σχολεία, με τριανταεννέα διδασκάλους και διδασκάλισσες και 1.726 μαθητές και μαθήτριες.
Στην επαρχία Βιζύης μνημονεύονται πέντε μονές, μία στη Μήδεια, μία στην Σαρακίνα, δύο στο Σαμμακόβιο, και μία στη Μαγκριώτισσα. Επειδή η περιοχή της κωμοπόλεως Βιζύης ήταν βραχώδης, σε πολλές περιπτώσεις, μέσα στους βράχους, δημιουργούνταν σκήτες. Μία τέτοια σκήτη αναφέρεται στην περιοχή των Δαμάτων, κοντά στην Βιζύη και ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου