Περίληψη / Resumé
George Gerov, Η Νέα Μητρόπολη (εκκλησία του Αγίου Στεφάνου) στη Μεσημβρία. Αποτελέσματα της αναζήτησης
Η εκκλησία της Νέας Μητρόπολης στη Μεσημβρία έχει υποστεί αρκετές αλλαγές κατά τη διάρκεια των αιώνων, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγής του ονόματός της. Αρχικά, ήταν αφιερωμένη στην Παναγία. Μετά την κατάληψη της πόλης από τους Τούρκους, άρχισε να ονομάζεται Νέα Μητρόπολη, επειδή έγινε έδρα των Μεσσημβριανών μητροπολιτών. Προς το τέλος του 19ου αιώνα, η εκκλησία αφιερώθηκε εκ νέου στον Άγιο Στέφανο. Η αρχιτεκτονική ιστορία του μνημείου είναι επίσης πλούσια σε αλλαγές. Η αρχική τρίκλιτη βασιλική ανοικοδομήθηκε άλλες δύο φορές, πιο πρόσφατα στα τέλη του 12ου ή στις αρχές του 13ου αιώνα, όταν ανοικοδομήθηκαν τα ανώτερα τμήματα των τοίχων που κατέρρευσαν.
Αφού η εκκλησία μετατράπηκε σε μητροπολιτική έδρα, το κτίριο επεκτάθηκε προς τα δυτικά με ένα παράρτημα. Αργότερα, το 1597, το 1712 και μεταξύ 1780 και 1791 - περαιτέρω αλλαγές και προσθήκες, ορισμένες από τις οποίες διατηρούνται μέχρι σήμερα, μεταμόρφωσαν περαιτέρω την αρχιτεκτονική δομή του.
Το μεγαλύτερο μέρος της τοιχογραφίας στη Νέα Μητρόπολη χρονολογείται από το 1598-1599. Ο εμπνευστής και πιθανώς ο ιδεολόγος του ζωγραφικού προγράμματος ήταν ο μητροπολίτης Χριστόφορος. Οι τοιχογραφίες είναι έργο τριών ζωγράφων που συνδέονται με την κρητική σχολή ζωγραφικής του 16ου αιώνα, οι οποίοι πιθανώς πέρασαν χρόνο στο νησί της Πάτμου πριν εργαστούν στη Μεσημβρία.
Οι τοιχογραφίες στο σύνολό τους είναι θεματικά πλούσιες, με μια μάλλον ασυνήθιστη διάταξη των θεμάτων στον εσωτερικό χώρο. Οι κύριες χριστολογικές σκηνές είναι τοποθετημένες στα πλευρικά τμήματα της βασιλικής και ακολουθούν την κατεύθυνση «κατά τον ήλιο», η οποία μιμείται την κατεύθυνση της πομπής κατά τον καθαγιασμό μιας εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο, το κεντρικό τμήμα της βασιλικής προορίζεται για σκηνές από τη ζωή και τα θαύματα του Χριστού.
Η σημασία της κεντρικής θέσης αυτών των κύκλων, καθώς και η αφιέρωση του ναού στην Παναγία, την Πηγή της Ζωής, μπορεί να συνδεθεί με τη φήμη της Μεσήμβριας κατά τον Μεσαίωνα ως λουτρό όπου επιτελούνταν θαύματα. Αυτή η αφιέρωση εξηγεί τον μεγάλο αριθμό διαφορετικών κύκλων της Παναγίας. Η εικονογραφία του μνημείου είναι χαρακτηριστική της κρητικής ζωγραφικής του 16ου αιώνα, αλλά οι καλλιτέχνες που εργάζονταν στη Νέα Μητρόπολη ήταν επίσης εξοικειωμένοι με τη ρωσική εικονογραφία της Παναγίας. Μερικές φορές χρησιμοποίησαν ορισμένες σπάνιες λεπτομέρειες και εισήγαγαν καινοτομίες σε ορισμένες εικόνες. Στιλιστικά, τα έργα αυτά ανήκουν στην «τάση κλασικισμού» της τέχνης του 16ου αιώνα. Μετά το τέλος των εργασιών στη Νέα Μητρόπολη, οι ίδιοι καλλιτέχνες παρέμειναν στη Μεσημβρία για τουλάχιστον δέκα χρόνια, δημιουργώντας σημαντικό αριθμό εικόνων και ορισμένα σύνολα τοιχογραφιών. Το 1709, δύο μαθητές του κύριου δασκάλου της Νέας Μητρόπολης διακόσμησαν τις τοιχογραφίες στην εκκλησία της Αναλήψεως της Θεοτόκου (σήμερα εκκλησία του Σωτήρος) στη Μεσημβρία, όπου ο επικεφαλής της ομάδας άφη
George Gerov, La Nouvelle-Métropole (l’église Saint-Stephane) à Nessébar. Résultats d’une recherche
L’église Nouvelle-Métropole de Nessébar a subi plusieurs changements à travers les siècles, y compris les changements de son nom. Au début elle était dédiée à la Vierge. Après la prise de la ville par les Turcs, on commença à l’appeler Nouvelle-Métropole car elle devint le siège des métropolites de Messemvria. Vers la fi n du XIX siècle l’église obtient une nouvelle dédicace, celle de Saint-Stéphane. L’histoire architecturale du monument est aussi riche en changements. La basilique initiale à trois nefs fut refaite encore deux fois, pour la dernière fois vers la fi n du XII ou au début du XIII siècle, lorsqu’on édifi a à nouveau les hautes parties des murs écroulés. Après la transformation de l’église en siège métropolitain, le bâtiment fut élargi vers l’ouest par une annexe. Plus tard – en 1597, 1712 et entre 1780 et 1791 – de nouveaux changements et ajouts, partiellement conservés jusqu’à nos jours, transformèrent encore plus son corps architectural. La partie principale de la peinture murale de la Nouvelle- Métropole date de 1598–1599. L’initiateur et probablement l’idéologue du programme pictural fut le métropolite Christophоре. Les fresques sont l’oeuvre de trois peintres liés à l’école de peinture crétoise du XVI siècle, qui, avant de travailler à Nessébar ont probablement séjourné sur l’île de Patmos. L’ensemble des peintures présente une grande richesse thématique, avec la disposition des images dans l’espace intérieur assez inhabituelle. Les scènes christologiques principales sont disposées dans les parties latérales de la basilique et suivent la direction «contre le soleil» qui imite la direction de la procession au cours de la consécration d’une église. Ainsi, la partie centrale de la basilique fut réservée aux scènes de la vie et des miracles du Christ. L’importance de la position centrale de ces cycles, ainsi que la dédicace de l’église à la Sainte-Vierge-Source-de-Vie, peuvent être liés à la réputation de Messemvria au Moyen âge, connue en tant que station thermale qui produisait des miracles. Cette dédicace explique le grand nombre de différents cycles de la Vierge. L’iconographie du monument est typique de la peinture crétoise du XVI siècle, mais les artistes travaillant dans la Nouvelle-Métropole connaissaient aussi l’iconographie mariale russe. Parfois ils emploient certains details rares et introduisent des nouveautes dans certaines images. Du point de vue de style, ces peintures appartiennent au «courant classicisant » de l’art du ХVІème siècle. Après la fi n des travaux dans la Nouvelle-Métropole, les mêmes artistes sont restés à Nessébar au moins pendant dix ans, pour créer un nombre considérable d’icônes et quelques ensembles de peintures murales. Deux élèves du principal maître de la Nouvelle- Métropole décoreront en 1709 les fresques de l’église de l’Ascension-de-la-Vierge (aujourd’hui du Saint-Sauveur) à Nessébar, où le chef de l’équipe laissera en cryptogramme sa signature, celle du prêtre Nicolas.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου