Περίληψη / Summary
Μακρής Γεώργιος, Ζώντας σε ταραγμένους καιρούς: Θράκη: Μοναστήρια, οικισμοί και λαϊκοί στην υστεροβυζαντινή νοτιοδυτική Θράκη
Η Θράκη είναι ίσως περισσότερο γνωστή για τη βυζαντινή μητρόπολη που ιδρύθηκε στο ανατολικότερο άκρο της, την Κωνσταντινούπολη. Παρά την εγγύτητά της στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα, ωστόσο, η περιοχή παραμένει μια από τις λιγότερο διερευνημένες περιοχές των Βαλκανίων. Η Θράκη παρέχει ένα ελκυστικό ερευνητικό πλαίσιο στο οποίο μπορούν να εξεταστούν οι αλλαγές στην κοινωνική και οικονομική ζωή της αυτοκρατορίας σε βάθος χρόνου, κυρίως επειδή δεν υπήρξε μάρτυρας μιας αξιοσημείωτης εξασθένησης της αυτοκρατορικής εξουσίας μέχρι την οθωμανική προέλαση στην Ευρώπη. Λόγω του ανομοιογενούς υλικού των πηγών, η ερμηνεία του θρακικού τοπίου απαιτεί μια διεπιστημονική μεθοδολογία που συνδυάζει τις γραπτές πηγές με στοιχεία από ανασκαφικές εργασίες και την επί τόπου μελέτη των οικιστικών καταλοίπων και του περιβάλλοντός τους. Η ιστορική και αρχαιολογική διερεύνηση της νοτιοδυτικής Θράκης μπορεί να μας βοηθήσει να απαντήσουμε σε ερωτήματα σχετικά με τις αντιλήψεις για την ιδιοκτησία της γης, την κατανομή και τη διάταξη των οικισμών και την κοινωνική σύνθεση κατά την Ύστερη Βυζαντινή περίοδο. Τοποθετώντας τους ντόπιους κατοίκους -κυρίως από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα- στους χώρους που ζούσαν, η μελέτη αυτή εξετάζει επίσης τις αλληλεπιδράσεις των τοπικών ελίτ με άλλες ισχυρές πολιτικές και θεσμικές αρχές, όπως ο αυτοκράτορας και τα επιτυχημένα αγιορείτικα μοναστήρια.
Thrace is perhaps best known for the Byzantine metropolis that was founded on its easternmost edge, Constantinople. Despite its proximity to the imperial capital, however, the region remains one of the least investigated regions of the Balkans. Thrace provides an attractive research context in which to examine the changes in the social and economic life of the empire over the long term, primarily because it did not witness a noticeable waning of imperial authority until the Ottoman advance in Europe. Due to the disparate source material, the interpretation of the Thracian landscape requires an interdisciplinary methodology that combines written sources with evidence from excavation work and in situ study of settlement remains and their setting. Historical and archaeological investigation of southwest Thrace can help us answer questions about conceptions of land ownership, the distribution and layout of settlements, and social composition in the Late Byzantine period. In situating the local people—primarily from the upper levels of society—in their lived spaces, this study also considers the local elites’ interactions with other powerful political and institutional authorities such as the emperor and successful Athonite monasteries.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου