Περίληψη
Külzer Andreas, Η άγνωστη Ανατολική Θράκη: Βυζαντινολογικές έρευνες στην περιοχή μεταξύ Αιγαίου, Προποντίδας και Μαύρης Θάλασσας
Ως Ανατολική Θράκη, όπως συνήθως αποκαλείται ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Τουρκία, νοείται η περιοχή της ρωμαϊκής επαρχίας Ευρώπης, η οποία εκτείνεται από το Βόσπορο μέχρι τη νότια άκρη της θρακικής χερσονήσου, από την ακτή της Προποντίδας μέχρι τις τοποθεσίες βόρεια της Μακράς Γέφυρας (Uzunkoprti, πιθανότατα το βυζαντινό Πάμφυλον), την Αρκαδιούπολη (Lülleburgaz), τη Βιζύη (Vize) και τη Μήδεια (Midiye). Μολονότι ως ενδοχώρα της παλιάς πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας, της Κωνσταντινούπολης, η Ανατολική Θράκη υπήρξε ο γεωγραφικός πυρήνας της Βυζαντινης Αυτοκρατορίας και είχε μεγάλη στρατιωτική, οικονομική και συγκοινωνιακή σημασία, μέχρι τώρα δεν έχει γίνει καμία παρουσίαση του χώρου που να συνδυάζει την ιστορία και τη γεωγραφία. Αντίθετα, το έτος 1956, χαρακτηρίστηκε η περιοχή αυτή ως το λιγότερο ερευνημένο και γνωστό τμήμα της ηπείρου μας μέχρι τις μέρες μας (H.G. Kissling), μια γνώμη που ισχύει και σήμερα, που θα έπρεπε όμως να αναθεωρηθεί λόγω της επικείμενης δημοσίευσης του τόμου 12,1 της Tabula Imperii Byzantini (Ανατολική Θράκη Ευρώπη) που τελεί υπό έκδοση.
Οι μέχρι τώρα έρευνες αποκάλυψαν παραδείγματος χάριν την ύπαρξη μιας αμυντικής γραμμής στη βόρεια όχθη του κόλπου του Σάρου: δίπλα σε ένα οχυρωματικό πύργο της όψιμης βυζαντινής περιόδου κοντά στο Kali Harabesi, υπάρχουν σε μια απόσταση έξι ως δέκα χιλιομέτρων μεγαλύτερα οχυρά στο Mazabinasι, Ϊbrikbaba και Gokς;etepe. Στα χωριά της περιοχής, στο Sultaniçe, Gülçavus, Küçukevren, Büyükevren, Karainçirli, Umurbey και Yazιr υπάρχουν αναρίθμητα σπαράγματα. Οι μαρμάρινες λαξευμένες πέτρες, οι κίονες και τα κιονόκρανα μπορεί να έχουν μεταφερθεί από το Enez, την αρχιεπισκοπή του Αίνου, παραπέμπουν όμως επίσης και στην ενδεχόμενη ύπαρξη ενός αταύτιστου οχυρού στην ενδοχώρα, που χρησίμευε για την ασφάλεια των παραλιακών οχυρών. Το πρόβλημα της πιθανής ταύτισης της θέσης της αρχαίας Λυσιμάχειας και της βυζαντινής επισκοπής Εξαμιλίου είναι πολυσυζητημένο: εξ όσων γνωρίζουμε η Λυσιμάχεια θα πρέπει να τοποθετηθεί νοτιοανατολικά του Bolayιr προς το χωριό Demirtepe, όπου υπάρχει μια τεράστια οικιστική περιοχή με αναρίθμητα υπολείμματα κεραμικής, ενώ για το Εξαμίλιον θα πρέπει να υποτεθεί ότι βρισκόταν στο Ortaköy, 12 χιλιόμετρα βορειοανατολικά. Εκεί υπάρχουν σημαντικά μεσαιωνικά ερείπια, όμως η περιοχή είναι ελάχιστα προσβάσιμη λόγω της στρατιωτικής απαγόρευσης. Επίσης διαπιστώθηκε η ύπαρξη μιας οχυρωματικής ζώνης στη δασώδη συνοριακή περιοχή της πρώην θρακικής επαρχίας Ευρώπης και Αιμιμόντου, στα σημερινά σύνορα με τη Βουλγαρία. Εδώ τα κτίσματα ανάγονται στη ρωμαϊκή εποχή και εξακολούθησαν να χρησιμοποιούνται και σε μεταγενέστερες περιόδους. Στην κεντρική Ανατολική Θράκη βρέθηκαν πολλά βυζαντινά κάστρα, παραδείγματος χάριν στο Elmalι, στο Pismanköy και στο Uçmakdere.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου