Ανατολικά της Μαρώνειας, σε απόσταση 10 χιλιομέτρων από αυτήν, κοντά στην ακτή του Θρακικού πελάγους, στη θέση Σύναξη, ανασκάφηκε τρίκλιτη παλαιοχριστιανική βασιλική με εγκάρσιο κλίτος, νάρθηκα, αίθριο με τρεις στοές και παρεκκλήσι, η οποία καταστράφηκε και εγκαταλείφθηκε κατά τον 7ο αιώνα. Ένα μέρος του οικοδομικού υλικού ίσως λεηλατήθηκε από ρωμαϊκό ιερό του Μάρωνος, που υπήρχε στη θέση αυτή.
Τα δάπεδα ήταν στρωμένα με μαρμάρινες πλάκες και ψηφιδωτά. Ανάμεσα στον 9ο και στον 11ο αιώνα, πάνω στα ερείπια της βασιλικής και, αφού αυτά καθαρίστηκαν μέχρι το δάπεδο, ανοικοδομήθηκε ένα μικρό και μάλλον φτωχικό μοναστήρι. Οι πτέρυγές του κατέλαβαν το βόρειο και το νότιο κλίτος της βασιλικής, ο αύλειος χώρος αναπτύχθηκε στο κεντρικό κλίτος, και το καθολικό κτίστηκε στο βόρειο μισό του ιερού βήματος του παλαιοχριστιανικού μνημείου. Προς τα ανατολικά εξέχει λίγο από την αψίδα και προς τα δυτικά επεκτείνεται λίγο προς τον κυρίως ναό.
Η δυτική πτέρυγα του μοναστηριού κατέλαβε το χώρο του παλαιοχριστιανικού νάρθηκα. Για την ανοικοδόμηση του βυζαντινού συγκροτήματος χρησιμοποιήθηκε το οικοδομικό υλικό της παλαιοχριστιανικής βασιλικής: λίθοι, πλίνθοι και αρχιτεκτονικά μέλη, όλα, προέρχονται από το παλαιό κτίσμα. Ως συνδετικό υλικό χρησιμοποιήθηκε λάσπη, ενώ φαίνεται ότι ορισμένοι από τους τοίχους ήταν επιχρισμένοι με ασβεστοκονίαμα.
Η είσοδος της μονής ανοιγόταν στο μέσο της δυτικής πλευράς της. Το μεσοβυζαντινό καθολικό έχει διαστάσεις 15,90x5,60 μ., είναι μονόχωρο, έχει ημικυκλική αψίδα στα ανατολικά και νάρθηκα στα δυτικά. Οι κόγχες των παραβημάτων ανοίγονται στο πάχος του ανατολικού τοίχου. Στο δάπεδο χρησιμοποιήθηκαν αρχιτεκτονικά μέλη σε δεύτερη χρήση. Μάλλον δεν ιστορήθηκε ποτέ.
Η νότια πτέρυγα περιελάμβανε χώρο που ταυτίστηκε με ξενώνα, μία μικρή ανοιχτή αποθήκη, οψοφυλάκιο, μαγειρείο και τράπεζα. Δεν έχουν αναγνωριστεί οι λειτουργίες της βόρειας πτέρυγας, αλλά είναι πιθανόν ότι σε ορισμένους από τους χώρους της είναι δυνατόν να αναγνωριστούν κελλιά.
Το μοναστήρι φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε οριστικά κατά τον 13o αιώνα. Κοντά στην παλαιοχριστιανική εκκλησία εντοπίστηκε και ανασκάφηκε ρωμαϊκό συγκρότημα που θεωρείται ξενώνας προσκυνητών, οι οποίοι επιβιβάζονταν εδώ σε πλοία για το ιερό των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη. Πιθανότερο, όμως, φαίνεται ότι οι ταξιδιώτες αναχωρούσαν από το λιμάνι της Μαρώνειας. Η εγκατάσταση χρησιμοποιήθηκε ώς τον 60 αιώνα μ.Χ. και μάλλον κατά τον 7ο εγιωταλείφθηκε.
Βιβλιογραφία
• Μπακιρτζής Χ. – Χατζημιχάλης, Σύναξη Μαρωνείας. Αθήνα 1991
 |
| Σύναξη Μαρωνείας. Η τρίκλιτη βασιλική (αεροφωτογραφία) |
 |
| Τα ερείπια του παραθαλλάσιου κτηρίου |
 |
| Θωράκιο μαρμάρινου τέμπλου |
 |
| Εφυαλωμένη βάση ανοικτού αγγείου (10ος αι.) |
 |
| Εφυαλωμένα κεραμικά |
 |
| Εφυαλωμένα κεραμικά |
 |
| Εφυαλωμένα κεραμικά |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου