Περίληψη / Резюме
Stambolov Alexey, Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης. Ένας οικουμενικός διδάσκαλος
Στο άρθρο του "The Hesychast Movement in Bulgaria: The Turnovo School and its Relations with Constantinople", ο Άγγλος ερευνητής Muriel Heppell γράφει: "Φαίνεται ότι μεταξύ των Βουλγάρων η διδασκαλία του Γρηγορίου Σιναΐτη βρήκε γόνιμο έδαφος, πράγμα που δεν προκαλεί έκπληξη δεδομένης της θρησκευτικής κατάστασης στη Βουλγαρία εκείνη την εποχή - όπως και σε κάθε άλλη εποχή. Η Βουλγαρία ήταν μια χώρα σε σχεδόν χρόνια κατάσταση θρησκευτικής αναταραχής". Και αφού δίνει τα παραδείγματα των Βογόμιλων, των Αδαμιτών και των Βαρλααμιτών, καταλήγει: "Φαίνεται ότι οποιοσδήποτε θρησκευτικός δάσκαλος, ορθόδοξος ή αιρετικός, θα έβρισκε οπαδούς στη Βουλγαρία, οπότε δεν είναι περίεργο που ο Γρηγόριος Σιναΐτης σύντομα είχε μια ομάδα αφοσιωμένων μαθητών". Αλλά μήπως η δημοτικότητα του Γρηγόριου Σιναΐτη στα Παρόρια οφειλόταν "στη θρησκευτική κατάσταση στη Βουλγαρία εκείνη την εποχή"; Εξηγείται πράγματι η επιτυχία της διδασκαλίας του από την ευπιστία των Βουλγάρων, μεταξύ των οποίων "κάθε θρησκευτικός δάσκαλος, ορθόδοξος ή αιρετικός, θα έβρισκε οπαδούς"; Ήταν απλώς ένας ακόμη ιεροκήρυκας στα εδάφη τους που είχε κερδίσει εύκολα τη φήμη; Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε στην παρούσα μελέτη με βάση τις πηγές.
В своята статия „Исихасткото движение в България: Търновската школа и връзките и́ с Константинопол” английският изследовател Мюриел Хепъл пише следното: „Изглежда, че сред българите учението на Григорий Синаит попаднало на благодатна почва, което не е изненадващо предвид религиозната ситуация в България по онова време – както впрочем и по всяко друго време. България била страна в почти хронично състояние на религиозен кипеж”. И след като дава примери с богомилите, адамитите и варлаамитите, той заключава: „Изглежда, че в България всеки религиозен учител, православен или еретик, би намерил последователи, затова не е чудно, че Григорий Синаит скоро имал група от предани ученици”. Дали обаче популярността на Григорий Синаит в Парория се дължала на „религиозната ситуация в България по онова време”? Действително ли успехът на учението му се обяснява с лековерието на българите, сред които „всеки религиозен учител, православен или еретик, би намерил последователи”? Бил ли е той просто поредният проповедник в техните земи, спечелил си лесна слава? Отговорите на тези въпроси ще се опитаме да потърсим в настоящото изследване въз основа на изворите.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου